در این میان گاه حوادث ناگواری رخ می‌دهد که لازمۀ عالم هستی است. اما مهم این است که این شرور اندک هستند و خیر در عالم هستی غالب و فراگیر است، پس این شرور مُخِل به حکمت خداوندی نیست. شرور دیگری هم وجود دارد که همان شرور اخلاقی و ارادیِ منسوب به ارادۀ انسان است. بنابراین این شرور لازمۀ مختار بودن انسان است، و آنچه که لازمۀ اختیار داشتن انسان است, مقتضای حکمت الهی است. اگر نیک بنگریم می‌بینیم خیراتی هم که از انسانها صادر می‌شود در مقابل شروری که از برخی سر می‌زند اکثری و غالب است.
 

پاسخ دوم

این رنجها و گرفتاریها از یک سو، موجب تلاش مضاعف انسان برای کشف اسرار عالم هستی و به دنبال آن تکوّن یافتن دانش‌ها و علوم بی‌شمار است. علم از یک مشکل و یک مسئله آغاز می‌شود، اگر انسانها در عالم هستی هیچ مشکلی نداشتند هرگز علوم با این عظمت پدید نمی‌آمد, از سوی دیگر این رنجها و آلام و گرفتاریها موجب می‌شود که انسانها با سختیهای مختلف دست و پنجه نرم کنند و در این میان روح آنها به رشد و شکوفایی و بلندای معنوی نزدیک و نزدیک‌تر شود, و حاصل آن تکامل و ترقی‌ است، پس رنجها و آلام و شرور می‌تواند برای انسانها مفید باشد.
 

پاسخ استاد شهید مرتضی مطهری

ایشان در کتابهای مختلف و بیش از همه در کتاب عدل الهی پاسخهای متنوعی را در رابطه با مسئلۀ شر مطرح کرده‌اند که به مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنیم.
 

پاسخ اول

مصائب و ابتلائات در خوشبختیها است. همچنین عکس آن نیز صادق است، زیرا بسیاری از خوبیها از متن بدیها پدید می‌آیند. اساس این سخن مستند به این آیه است که خداوند فرمود: ﴿فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً * إنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً﴾ پس [بدان كه] با دشوارى، آسانى است. آرى، با دشوارى، آسانى است.
پس آن‌گاه که انسان در سختی و شدت قرار گرفت باید برای نیل به یک لذت، راحتی و شادمانی مهیا باشد. پس خوبیها و راحتیها زاییدۀ عُسرها و مشقات است.
 

پاسخ دوم

زشتی‌ها نمایانگر زیباییها هستند. اگر در عالم همه‌ چیز زیبا بود، و به زیباترین صورت تحقق می‌یافت و هرگز زشتی در عالم رخ نمی‌نمود هرگز برای هیچ کس زیبایی معنا نداشت.
 

پاسخ سوم

بلا و ابتلا آثار تربیتی فراوانی برای انسانها دارد، ابتلائات هم تربیت‌کنندۀ فرد هستند و هم بیدارکنندۀ جوامع و ملتها.
 

پاسخ چهارم

بلاها و نعمتها نسبی‌اند، یعنی گاه چیزی نسبت به انسانی بلا است، اما همان چیز نسبت به انسان دیگر نعمت است مثل ثروت، و گاه چیزی برای انسانی ابتلا و آزمایش است، اما همان چیز برای همان انسان در حالت دیگری نعمت است. بنابراین می‌توان گفت ابتلائات و نعمتهای الهی و آسمانی با توجه به نگاه و نحوۀ نگرش انسان معنا پیدا می‌کند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: