عجب صبری خدا دارد

عجب صبري خدا دارد …. اگر من جاي او بودم

همان يك لحظه اول ….  كه اول ظلم مي ديدم از مخلوق بي وجدان،جهان را با همه زيبايي و زشتي ، به روي يكدگر ويرانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

اگر در همسايگي صدها گرسنه ….  چند بزمي گرم عيش و نوش مي ديدم، نخستين نعره مستانه را خاموش آندم بر لب پيمانه وا مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم ….

كه مي ديدم يكي عريان و لرزان ، ديگري پوشيده است صد جامه رنگين، زمين و آسمان را واژگون مستانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

نه طاعت مي پذيرفتم ….  نه گوش از جهر استغفار اين بيدادگرها تيز كرده،پاره ، پاره در كف زاهد نمايان ، سجده صد دانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

براي خاطر تنها يكي مجنون صحراگرد بي سامان،هزاران ليلي ناز آفرين را كو به كو آواره و ديوانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

به گرد شمع سوزان ، دل عشاق سرگردان ….،سراپاي وجود بي وفا معشوق را پروانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

به عرش كبريائي ، با همه صبر خدايي ….  تا كه مي ديدم عزيز نابه جايي ، ناز بر يك ناروا گرديده و خواري

 فروشد گردش اين چرخ را ، واژگون بي صبرانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  اگر من جاي او بودم

كه مي ديدم مشوش عارف و عامي زبرق فتنه اين علم عالم سوز مردم كش

به جز انديشه عشق و وفا معدوم هر فكري در اين دنياي پر افسانه مي كردم .

عجب صبري خدا دارد ….  چرا من جاي او باشم ، همين بهتر كه خود جاي خود بنشسته و تاب تماشاي تمام زشتكاريهاي اين مخلوق بي وجدان را دارد !

وگرنه من جاي او چو بودم ،

يك نفس كي عادلانه سازشي با جاهل و فرزانه مي كردم !

عجب صبري خدا دارد …:::::::… عجب صبري خدا دارد

دلی که از عشق های دیگر پر است و هزار رنج دارد از عشق خدا سرشار نمی شود

کوزه به اندازه ای که از هوا خالی شده از آب پر می شود....

صفايى حائرى با خودش قرار گذاشته بود كه از رنج‏ها كام بگيرد.

 و تلخي‏هاى شراب را به رهايى مستى تبديل كند.

 در بيست سال دوستى و رفت و آمد با او، همه جانش را سرشار از آن پيغام شگفت ديدم كه مولا فرموده بود: «الدهرُ يومان: يومٌ لك و يومٌ عليك» و...

            (به نقل از شماره 128 هفته نامه كتاب هفته - سهيل محمودي)

یکی از مدرسین حوزه می گوید:در یکی از سفرهای مشهد شخصی همراه ما شد که رفتار بسیار خودخواهانه ای داشت .

حاج شیخ هم بود اما چیزی نمی گفت.در بین راه به جایی رسیدیم وخواستیم استراحت کنیم.

این شخص خودخواه بدون توجه به دیگران خودش سراغ خربزه ای که دوستی خریده بود وآورده بود رفت و آن را شکافت ومشغول خوردن شد.

کمی که خورد سرش را بلند کرد وگفت.مونده!بو میده!ناگاه شیخ که تا آن موقع ساکت نشسته بود گفت:

باور داری که مانده است وبو می ده؟ گفت:بله!استاد گفت:تو هم مانده ای.بویش را می شنوی؟

آن فرد در هم ریخت ورفت گوشه ای نشست.

اگر فقط لباس کسی را عوض کردیم و چادر بر سرش انداختیم و نماز خوانش کردیم

و با شعارها وتلقین­ها ویا تشویق­ها وتهدیدها داغش کردیم،بدون این که از درون روشنش کرده باشیم

 و عشقی را در نهادش گذاشته باشیم،ناچار در محیط دیگر سرد می شود.

همانطور که آهن تفدیده در محیط دیگر سرد وسخت می شود.

از مسئولیت وسازندگی.انتشارات هجرت.صفحه 40

کفرهمراه حرکت  تبدیل به اسلام می شود ،مانند:سلمان

اسلام مَنهای  حرکت تبدیل به کفر می شود،مانند:زبیر

استاد می گفت:ارزش تو به اندازه آن چیزی است که در تو اثر می گذارد.

یعنی نگاه کن به آن چه تو را شاد یا غمگین می کند ارزش تو قدر همان چیز است بزرگ و با ارزش یا حقیر وکوچک.

او مي گفت:دل آدمي از تمامي هستي بزرگ تر است! و به همين دليل تكرار وتنوع ها هم راضي اش نمي كند

 و هر روز در فكر شكستن بت هاي ديروزش است.

خودت را به کمتر از خودت نفروش

استا علی صفایی حائری(رحمة الله علیه)

اندیشه در استمرار انسان ،خروج از مسیر حبس و ورود در مسیر رشد می باشد.

استاد می گفت:انسان نمی تواند به زور خودش را در راهی که اهمیتش را نیافته است بیندازد.

تو باید خودت را آماده کنی ونیروهای پراکنده خودت را هماهنگ سازی ومن های سرکش را که در تو فرمانروا هستند

در یک جهت و همراه من راستین خودت به جریان بیندازی.

به نقل از مشهورآسمان ص57

اگر ما با حرکت فکری همراه می شدیم ودر خود می جوشیدیم ومطلب ها ومفهوم ها را درک می کردیم وآنگاه در به در به دنبال کلمه ها می گشتیم در آن لحظه که به کلمه می رسیدیم از آن بهره می گرفتیم

 وهمچون تشنه های به آب رسیده کلمه ها را قطره به قطره می چشیدیم وجذب می کردیم.

ما پیش از آن که تشنه شده باشیم نوشیده ایم وپیش از آن که به اشتها آمده باشیم وبا سؤال ها گلاویز شده باشیم خود را تلنبار کرده ایم واین است که باد کرده ایم وبا آن که زیاد داریم مریض وبی رمق هستیم وبه پرخوری فکری دچار شده  ایم 

رشدص۱۷

کاش دیدارمان یاد خدا باشد کاش دیدارمان یاد خد کاش دیدارمان یاد خدا باشد.

بزرگترین درد ،دردبی درد ی است

استاد مطهری (رحمة الله علیه)

ا باشد..

دوستی می گفت: روزی به منزلشان  رفتم.مثل همیشه خودش در را باز کرد.گفتم:کاری ندارم. منزل هم نمی آیم. فقط می خواستم شما را ببینم.

گفت:ای کاش دیدارت یادی از خداوتوشه ای از ذکر اوبرایت داشته باشد. می گفت:نباید خودت یاآدم ها ویا دنیارا

بت کنی. باید خدارادردل ها بزرگ کنی که راه بیفتند:«وربک فکبر»

از مشهور آسمان ص۲۴

صبر در مقابل لذت ها سکوی  پرتاب است بسوی خدا

علامه جعفری(رحمة الله علیه)

من جوانى را سراغ داشتم سخت وابسته ى لباس و قيافه اش بود، حتى وسواسى داشت كه پارچه اش از كجا باشد و دوختش از فلان و مدلش از بهمان.

براى دوستى با او همين بس كه از لباسش و اتويش و قيافه اش تحسين كنى و يا از طرز تهيه ى آن بپرسى.

با يكى از دوستان خوبم بر سر سفره نشسته بوديم. او به پياز علاقه داشت و به خوردن آن مشغول بود.

كودكى در آن جا بود، مقدارى از آن پياز را دهان گذاشت. اشكش سرازير شد و زبانش سوخت و آن را رها كرد.

دوستم خنديد; خنده اى پربار و پر از برداشت; كه عده اى به خاطر جهتى از چيزهايى مى گذرند، اما عده اى ديگر، همان چيز را به همان خاطر مى خواهند.

آن تيزى و تندى كه كودك را فرارى كرده، مرا به سوى خود كشانده است و سپس ادامه داد در برابر سختى ها و ناراحتى ها عده اى به همان خاطر كه ما فرار مى كنيم، به استقبال مى روند و از سختى ها بهره مى گيرند.

همان دردها و فشارها كه ما را از پاى در مى آورد، همان ها به عنوان پا، عامل حركت و پيشرفت و ورزيدگى عده اى مى شود.

ـ مسؤوليت و سازندگى، ج 1، ص 109 ـ 110

ناامید مباش

در زندگی امید شاه کلید پیروزی است.

انسان های امیدوار یک گام   به کامیابی نزدیک ترند.

وانسان های نا امید گرچه به ظاهر زنده اند  و نفس می کشند ولی  سال هاست که مرده اند وخود بی خبرند.

اصلاً چرا ناامیدی ؟ چرا یأس؟ مگر امید رمز حرکت و اکسیر تلاش  نیست ویأس  طلسم عقب گرد؟  پس چرا مأیوس باشیم؟

پیامبر{صلي الله علیه وآله}فرمودند:

گنهکار امید وار،به رحمت خدا نزدیکتر است تا عابد ناامید.

میزان الحکمة،ج10،ص5046،ح17109

DO NOT BE HOPELESS

Hope is the main key to victory in life.

Hopeful people are one step closer to prosperity.Hopeless people although look alive and breathe  but they have been dead foryears while they have been unaware of it.

Why hopelessness?Why despair?

Is hope not the secret to movement and the elixir of endeavor and despair the spell of retreat? So why shold we be hopeless?

The Holy Prophet(S.A.W.)stated:

"A hopeful sinner is closer to the mercy of

Allah than a hopeless worshipper.

یك روز صبح با صداى استارت ماشينى از خواب بيدار شدم. استارت مداوم بود و جرقه ها زياد و مايع قابل احتراق; اما با اين وصف حركتى نبود و پيشرفتى نبود.

من به ياد جرقه هايى افتادم كه در زندگى خودم مدام سر مى كشيدند. و به ياد استعدادهايى افتادم كه قابل سوختن بودند. و به ياد ركود و توقفى افتادم كه با اين همه جرقه و استعداد گريبان گيرم بوده است. در اين فكر رفتم كه ببينم نقص از كجاست كه شنيدم راننده مى گويد بايد هلش داد. هوا برداشته است. و همين جواب من بود.

امام علی (علیه السلام):

هرکه راه میانه روی را بپیماید هلاک نگردد.

غررالحکم

Amam ali:  

Avoid going to extremes

ای مشتری بی بدل قصر صداقت

ای لذت و شیرینی پنهان عبادت

بلبل به هوای گل روی تو بخواند

بر گلشن پژمرده توئی عطر طراوت

از هیبت نامت قلم آواره ی دست است

آواره ی دهرند لنیمان ز حسادت

جان در رهت ارزانی و خون در غلیان است

مجنون تو گشتن بودم عین سعادت

مپسند که غیر تو کسی را بپسندم

لطفی ز حضورت بشود کسب شرافت

شایسته ی ما نیست در غیر تو رفتن

از ما قدمی و ز تو امید عنایت

تا کی ز تو محروم و به دنبال سرابیم
عمریست که نام تو بود ذکر جماعت

                                                                   دیوان ابوسعید نیازی هشترودی

عمر یست دوانم پی سودای تو ای دوست

دل می برد آن دیده ی شهلا ی تو ای دوست

کی روزی ما میشود آن لعل لبانت

من مشتری ام بر لب حمرای تو ای دوست

دلباخته و کشته ی آن ناز و ادایت

مبهوتم از آن صورت زیبای تو ای دوست

گفتی ببر از غیر بریدم سخنی نیست

جان را رمقی نیست ز غوغای تو ای دوست

تصویر رخت نقش خیال من مسکین

در دل نبود غیر تمنای تو ای دوست

با روز چنان رابطه ای خوب ندارم

من منتظرم بر شب و رویای تو ای دوست

با باد صبا راز دل خویش بگفتم
در حسرت دیدارم و شیدای تو ای دوست

                                                                 دیوان ابوسعید نیازی هشترودی

در مستی چشمان تو گم گشت جوانی